Historia edycji

Kalkwasser dodaje Ca i KH w stosunku dokładnie takim jaki jest potrzebny do wytwarzania węglanu wapnia przez korale, glony wapienne, ślimaki itp.. Dodatkowo, chwilowo podwyższa pH wody, ponieważ konwertuje kwas węglowy na jony wodorowęglanowe - można to rozumieć tak, że wyciąga z wody CO2 i zamienia je w twardość węglanową. Efekt podwyższenia pH jest tymczasowy, bo woda po czasie odzyska równowagę z powietrzem w pomieszczeniu i pH ponownie spadnie do poziomu równowagi. Oczywiście jeżeli przy pomocy KW podniesiemy KH to wzrośnie też średnie pH. Dzieje się tak dlatego, że pH wody w akwarium jest w praktyce zależne wyłącznie od KH i stężenia CO2. Można nawet łatwo wyliczyć poziom rozpuszczonego CO2 (w ppm) przy pomocy wzoru:

CO₂ = 3 × KH × 10^(7-pH)

Jeżeli dawki KW będą dobrze rozłożone w czasie to efekt podniesionego pH utrzyma się cały czas. Nie można dodawać za dużo KW naraz bo pH może wzrosnąć do zbyt wysokiego poziomu.

To, że Kalkwasser podnosi po równo Ca i KH może nie być od razu widoczne w testach, ponieważ rezerwa Ca w wodzie morskiej jest znacznie większa, niż rezerwa tw. węglanowej.

Kalcyfikacja zużywa 1 cząsteczkę Ca na 2 cząsteczki HCO3, czyli przeliczając na popularniejsze jednostki, na każde 1 dKH skonsumowane przez procesy kalcyfikacji przypada spadek Ca o zaledwie 7.15 mg/l - wyraźny spadek KH, a spadek Ca niemożliwy do wykrycia testami kropelkowymi. Z tego powodu najlepiej dostosować dawki KW tak, aby w akwarium było stałe KH, Ca powinno być wtedy w miarę stabilne.

Poziom Ca może się nieznacznie podnosić przy ustabilizowanym KH, dlatego, że część jonów Ca w powstających kryształach węglanu wapnia będzie zastępowana przez magnez i np. stront. Będą to różnice z którymi powinny poradzić sobie podmiany wody, w każdym razie powinno się czasem kontrolować Ca i Mg.

W metodzie Kalkwasser najważniejsza jest obserwacja KH i powolne dawkowanie, żeby nie przesadzić z pH.

Dużo użytkowników łączy Kalkwasser jako metodę tańszą i zgrubną z dozowaniem 2-składnikowym lub ballingiem, wtedy mogą precyzyjnie skorygować różnice w tempie ubywania Ca i Mg.

Kalkwasser dodaje Ca i KH w stosunku dokładnie takim jaki jest potrzebny do wytwarzania węglanu wapnia przez korale, glony wapienne, ślimaki itp.. Dodatkowo, chwilowo podwyższa pH wody, ponieważ konwertuje kwas węglowy na jony wodorowęglanowe - można to rozumieć tak, że wyciąga z wody CO2 i zamienia je w twardość węglanową. Efekt podwyższenia pH jest tymczasowy, bo woda po czasie odzyska równowagę z powietrzem w pomieszczeniu i pH ponownie spadnie do poziomu równowagi. Oczywiście jeżeli przy pomocy KW podniesiemy KH to wzrośnie też średnie pH. Dzieje się tak dlatego, że pH wody w akwarium jest w praktyce zależne wyłącznie od KH i stężenia CO2. Można nawet łatwo wyliczyć poziom rozpuszczonego CO2 (w mg/l) przy pomocy wzoru:

CO₂ = 3 × KH × 10^(7-pH)

Jeżeli dawki KW będą dobrze rozłożone w czasie to efekt podniesionego pH utrzyma się cały czas. Nie można dodawać za dużo KW naraz bo pH może wzrosnąć do zbyt wysokiego poziomu.

To, że Kalkwasser podnosi po równo Ca i KH może nie być od razu widoczne w testach, ponieważ rezerwa Ca w wodzie morskiej jest znacznie większa, niż rezerwa tw. węglanowej.

Kalcyfikacja zużywa 1 cząsteczkę Ca na 2 cząsteczki HCO3, czyli przeliczając na popularniejsze jednostki, na każde 1 dKH skonsumowane przez procesy kalcyfikacji przypada spadek Ca o zaledwie 7.15 mg/l - wyraźny spadek KH, a spadek Ca niemożliwy do wykrycia testami kropelkowymi. Z tego powodu najlepiej dostosować dawki KW tak, aby w akwarium było stałe KH, Ca powinno być wtedy w miarę stabilne.

Poziom Ca może się nieznacznie podnosić przy ustabilizowanym KH, dlatego, że część jonów Ca w powstających kryształach węglanu wapnia będzie zastępowana przez magnez i np. stront. Będą to różnice z którymi powinny poradzić sobie podmiany wody, w każdym razie powinno się czasem kontrolować Ca i Mg.

W metodzie Kalkwasser najważniejsza jest obserwacja KH i powolne dawkowanie, żeby nie przesadzić z pH.

Dużo użytkowników łączy Kalkwasser jako metodę tańszą i zgrubną z dozowaniem 2-składnikowym lub ballingiem, wtedy mogą precyzyjnie skorygować różnice w tempie ubywania Ca i Mg.

Kalkwasser dodaje Ca i KH w stosunku dokładnie takim jaki jest potrzebny do wytwarzania węglanu wapnia przez korale, glony wapienne, ślimaki itp.. Dodatkowo, chwilowo obniża pH wody, ponieważ konwertuje kwas węglowy na jony wodorowęglanowe - można to rozumieć tak, że wyciąga z wody CO2 i zamienia je w twardość węglanową. Efekt obniżenia pH jest tymczasowy, bo woda po czasie odzyska równowagę z powietrzem w pomieszczeniu i pH ponownie spadnie do poziomu równowagi. Oczywiście jeżeli przy pomocy KW podniesiemy KH to wzrośnie też średnie pH. Dzieje się tak dlatego, że pH wody w akwarium jest w praktyce zależne wyłącznie od KH i stężenia CO2. Można nawet łatwo wyliczyć poziom rozpuszczonego CO2 (w mg/l) przy pomocy wzoru:

CO₂ = 3 × KH × 10^(7-pH)

Jeżeli dawki KW będą dobrze rozłożone w czasie to efekt podniesionego pH utrzyma się cały czas. Nie można dodawać za dużo KW naraz bo pH może wzrosnąć do zbyt wysokiego poziomu.

To, że Kalkwasser podnosi po równo Ca i KH może nie być od razu widoczne w testach, ponieważ rezerwa Ca w wodzie morskiej jest znacznie większa, niż rezerwa tw. węglanowej.

Kalcyfikacja zużywa 1 cząsteczkę Ca na 2 cząsteczki HCO3, czyli przeliczając na popularniejsze jednostki, na każde 1 dKH skonsumowane przez procesy kalcyfikacji przypada spadek Ca o zaledwie 7.15 mg/l - wyraźny spadek KH, a spadek Ca niemożliwy do wykrycia testami kropelkowymi. Z tego powodu najlepiej dostosować dawki KW tak, aby w akwarium było stałe KH, Ca powinno być wtedy w miarę stabilne.

Poziom Ca może się nieznacznie podnosić przy ustabilizowanym KH, dlatego, że część jonów Ca w powstających kryształach węglanu wapnia będzie zastępowana przez magnez i np. stront. Będą to różnice z którymi powinny poradzić sobie podmiany wody, w każdym razie powinno się czasem kontrolować Ca i Mg.

W metodzie Kalkwasser najważniejsza jest obserwacja KH i powolne dawkowanie, żeby nie przesadzić z pH.

Dużo użytkowników łączy Kalkwasser jako metodę tańszą i zgrubną z dozowaniem 2-składnikowym lub ballingiem, wtedy mogą precyzyjnie skorygować różnice w tempie ubywania Ca i Mg.